Knap waardeloos
Deze quote las ik vandaag op facebook en laat het nou net aansluiten bij mijn beleving op dit moment.
Ik ben van mezelf een heel positief ingesteld persoon. Ik zoek altijd naar het positieve in mensen en situaties. Dat kost me geen moeite, dat gaat vanzelf. Ik denk dat dat een karaktertrek is die ik van mijn vader heb. Ik ben er in ieder geval heel blij mee.
Ik heb genoeg dingen mee gemaakt waardoor ik een stuk negatiever in het leven zou kunnen staan, maar dat past me gewoon niet. Ook de zin "waarom moet juist míj dit overkomen?" Heb ik nooit begrepen (waarom niet? denk ik dan).
Maar dat neemt niet weg dat het leven soms gewoon moeilijk is.
Soms zie ik het ook gewoon niet meer zitten allemaal en denk ik "wanneer wordt het nou eens makkelijk?"
Vooral als het met één van mn kinderen niet goed gaat, vreet dat aan me. Ik vind het erger als het met één van hen niet goed gaat, dan als er iets met mezelf is. En laat het nou net met alledrie niet soepel gaan. Ik heb afgelopen maand uren en uren in wachtkamers doorgebracht omdat steeds één van de kinderen (medisch of psychisch) onderzocht werd.
"Geen zorgen maken" is dan gewoon geen optie.
"Het wordt vanzelf allemaal weer beter" ook niet altijd waar.
"Je weet niet hoe het zal lopen, dus maak je niet druk voor het zover is". Tja, maar soms kun je redelijk voorspellen wat een logische uitkomst is en dan wil ik graag alvast alle opties overdacht hebben.
Dus soms loopt mijn hoofd gewoon over van alles waar ik me zorgen om maak en alles wat ik daar omheen moet regelen (Probeer bijvoorbeeld maar eens een pgb te regelen voor psychische hulp voor je kind, dan ben je uren formulieren aan het invullen en bellen en overleggen. Of een afspraak maken met een arts, hulpverlener of school op een normaal tijdstip, terwijl je ook nog probeert te werken af en toe).
Soms is het gewoon knap waardeloos en dat mag ook wel eens gezegd worden.
Reacties
Een reactie posten